Friday 30 December 2016

(देह-फुलं: ५) मालफंक्शन

'पूजा की थाली' सिरियलच्या हजाराव्या एपिसोडची पार्टी...
डिसेंबर महिन्यातला सुखद गारवा...
'मॅरियट-जुहू' च्या बाहेर एकामागोमाग एक गाड्या सुळ्ळकन लागत होत्या आणि तारे तारका आत शिरत होते.
सगळा पोर्च 'डिओर', 'शनेल', 'हर्मिस' ...आणि व्हॉट नॉट परफ्युम्सच्या वासानी प्रमत्त यौवनेसारखा घमघमत होता.

सगळ्यात आधी आली पी. के. टी. (पूजा की थाली) चा हिरो रचित सिन्हाची 'बीमर'.
आपल्या दोन्ही गालांवरच्या खळ्या फोटोग्राफर्सनी पुरेशा टिपल्यायत याची खात्री करून तो दोन्ही हातांनी विजयी बट्ट्या दाखवत आत घुसला.

त्याच्या पाठोपाठ पी. के. टी.ची व्हॅम्प सिम्रन शर्मा आली.
ऑडीतून उतरल्या उतरल्या तिनं सटासट पाठमोऱ्या पोझेस दिल्या.
खोल खोल उतरत्या बॅकलेस काळ्या गाऊन मधल्या संगमरवरी पाठीचे पुरेसे फोटो निघाल्यावर ती आत गेली.

तेवढ्यात काळीशार मर्स आली आणि फोटोग्राफर्स थोडे सैलावले.
सिरियलची हिरॉईन पूजाचं काम करणारी बरखा आतून उतरली... पांढऱ्या शुभ्र साडीत.
तिनंच होस्ट केली होती आजची पार्टी.
बरखाचा सत्यनारायणाच्या प्रसादासारखा गोड चेहेरा, ऑन आणि ऑफ स्क्रीन असलेला 'संस्कारी' ट्रॅक रेकॉर्ड,
आणि अंमळ बोअरिंगच पर्सनल लाईफ (शून्य बॉयफ्रेंड्स) यामुळे पापाराझ्झी फारसे मागे लागायचे नाहीत तिच्या.
हिरॉईन ती असली तरी आजकाल सिम्रनचीच जास्त हवा होती खरं तर.
फोटोग्राफर्सनी कर्तव्यभावनेनं तिचे दोन चार फोटो क्लिक केले...
तिनं पोर्चमध्येच उभं राहून स्वतःच्याच पार्टीला उशिरा पोचल्याबद्दल सगळ्यांची माफी मागितली...
आणि अचानक धुवाधार पाऊस सुरू झाला...
फोटोग्राफर्स आपले महागडे कॅमेरे झाकायला धडपडू लागले...
बरखा आत धावायला लागली... पण तिचा पदर कारच्या दारात अडकला होता...
तो सोडवायच्या प्रयत्नात ती चिंब भिजली...
इतक्यात एका फोटोग्राफरचं लक्ष तिच्या शुभ्र भिजक्या ब्लाऊजकडे गेलं...
त्याचे डोळे विस्फारले...
आणि मग शंभर हजारो लाखो फ्लॅश लखलखत राहिले.


Friday 23 December 2016

भयभीषण MACABRE

आधी याचा उच्चार मी 'मकाब्र' करायचो पण मग कळलं की तो 'मकाबर्' असा आहे.
म्हणजे खास पुण्यातले लोकं बरं म्हणताना ... 'बर्' म्हणतात... 'र' ला जास्त भाव नं देता.
(फॉर दॅट मॅटर कशालाच जास्त भाव नं देता पण ते 'Pun'plicit च :))
ह्यातही 'र' तेवढाच ठेवावा.


तर 'मकाबर्'
मराठीत याच्या जवळपास जाणारे शब्द आहेतच: भीषण, अघोरी वगैरे.
पण याचा शेवटचा पोट फुटका 'ब' आणि पाय तुटका 'र्' माझी जास्तच फाडतात.

धारपांच्या गोष्टींतले ते खुसूखुसू हसणारे बागुलबुवे आठवायला लागतात...
रोआल्ड डालच्या गोष्टीतली ती मृत नवऱ्याच्या जिवंत मेंदूसमोर सिग्रेट फुंकणारी मेरी...
म्हणजे कश्यप/नायरचा शैतान ठीक होता.
पण 'पांच'...
ते एकमेकांना बोचकारणारे रक्तबंबाळ करणारे मित्र...
ती अंधारी कोंदट मुंबई...
ती कचाकच हिंसा...
आणि यु-ट्यूब वरची ती ग्रेनी, धुरकट कधीच थिएटरचा उजेड न पाह्यलेली नल्ला प्रिंट! 

साक्षात 'मकाबर्'!

-नील आर्ते