प्रायव्हेट पार्ट्स

उबर पहिल्या फटक्यात ऍक्सेप्ट झाली तेव्हा तिनं ठरवूनच जास्त आनंद नाही मानून घेतला. 

तो कॅन्सल करणारच असं समजून तिनं गॅस, गीझर, नळ पटापट चेक केले, पर्स उचलून चाव्या घेतल्या, आठवणीनं डिल्डो आत ड्रॉवरमध्ये टाकला. 

घरकामाला येणारी माधवीताई तशी चिल्ड आऊट होती पण उगीच बबालचा रिस्क नको. 

'सोसायटी'त (म्हणजे समाजात आणि गृहनिर्माण संस्थेतसुद्धा) एकटं रहाणाऱ्या मुलीला बेदरकार 'फक ऑफ' आणि संस्कारी सावधपणा ह्याचं एक ऑप्टीमल कॉम्बिनेशन वागवावं लागतं. ते तिला आताशा सवयीनं जमायला लागलं होतं. 

तसंही एक महिन्यानी ऍग्रीमेंट संपतंय सोसायटीतलं.  

सोडायचाच आहे हा फ्लॅट तेव्हा तर मुद्दामून व्हायब्रेटरचा बॉक्स ठेवायचा कचरा कलेक्ट करताना. 

करपू देत तो खडूस सेक्रेटरी तेज्यायला!

तिला विचारानेच हसू यायला लागलं. 

तिनं दरवाजा ओढून घेतला. 

लिफ्टशी गेली आणि न रहावून परत धावत जाऊन तिनं लॉक चेक केलं. 

तिला दुर्गेशची थोडीशी आठवण आली तो म्हणाला असता, "तू कन्या राशीना! लॉक करणारच तीनदा!!"

तसंही राशी पत्रिका ग्रहण-बिहण दृष्ट-बिष्ट आणि सटली किंवा बरेचदा न-सटली जाती-बीतींचं बिग डील करणाऱ्या दुर्गेशशी आपलं जमलं नसतंच. 

पण त्याच्याबरोबर "यायचो" आपण बहुतेक वेळा ती एक जादू मात्र होती त्याच्याकडे. 

तिला एक कन्फ्युज्ड शिरशिरी आली आणि तिनं लिफ्ट बोलावली. 

सवयीनं एक नजर उबरवर टाकली. 

अरे व्वा चक्क पहिल्या ड्रायव्हरनं ट्रिप कॅन्सल नव्हती केली. तीन मिन्टांत येत होता तो. 

आजचा दिवस चांगला जाणार बहुतेक पण गेटवर गाडी येईपर्यंत काही खरं नाही. 

सेक्रेटरी देसाई वॉक करून परतत होता त्याला उगीचच एक स्मग + बेदरकार + गोड स्माईल देऊन ती गेटवर पोचली. 

गाडी उभी होती... मस्त!

ती पुढचा दरवाजा उघडून झपकन बसली. तिनं सवयीनं हसून ड्रायव्हरला गुड मॉर्निंग केलं. त्यानंही छान हसून परतावा दिला. 

ओ. टी. पी. देता देता तिनं त्याला ओझरतं पाहून घेतलं. 

किंचित विरळ झालेले मागे फिरवलेले केस, बसकेश नाक, छान चमकदार डोळे. 

आवडल्यासारखाच तो तिला. 

आणि मग तिचं लक्ष स्टेअरींगवरच्या त्याच्या उजव्या हाताकडे गेलं. 

उजव्या हाताला मनगटापासून पुढे एक लहानशी पिशवी बांधलेली. 

'नखं वाढवली असणार', तिनं अटकळ बांधली. 

तिच्या एका लांबच्या काकानं वाह्यली होती अशी देवाला नखं. 

लहानपणी भीतीयुक्त अचंबा वाटायचा बाळ काका आला की सगळ्या भाच्या पुतण्यांना.

एकदा तो नखं साफ करायला बसलेला तेव्हा त्यानं पिशवी काढलेली हळूच आणि आतनं बाहेर आलेली ती करडी पिवळी नखं आणि त्यांच्या टोकाशी झालेल्या चकलीसारख्या गुंडाळ्या. 

काहीतरी सरीअल, अतिमानवी, थरारक. 

नवल मासिकावरच्या एखाद्या पानावर अवचित येणाऱ्या श्रीधर अंभोरेंच्या चित्रासारखं. 

पुढे कैक वर्षांनी तुंबाड पहाताना बाळकाकाची ती लांब गुंताडेली नखं आठवत राह्यली तिला राहून राहून. 

एकाचवेळी भयकारी आणि आकर्षकसुद्धा. 

"मॅडम एक सांगू"?

अचानक तिची तंद्री तुटल्यासारखी झाली. 

"असं कोणी सकाळी येऊन बसताना नमस्कार/ गुड मॉर्निंग केलं की छान वाटतं आम्हालाही"

"हो ना?", तिही खुलली. 

"हो नाहीतर बहुतेक भाडी आमच्याकडे बघतसुद्धा नाहीत."

ती परत हलकेच हसली. 

तोही तिला तिच्या विचारांत सोडून ट्रॅफीकचा किचाट सोडवत राह्यला. 

उजव्या हाताची बोटं तो अर्थातच वापरू शकत नव्हता. 

केवळ तळहाताच्या दाबाने स्टेअरींग सांभाळणं अवघड असणार? असणारच!

पण तो मात्र नॉर्मल सफाईने चालवत होता गाडी. 

ती थोड्या अप्रूपानेच बघत राह्यली त्याच्या हाताकडे... 

आणि अवचित तिच्या तोंडून निघून गेलं, "तुम्ही नखं वाढवून देवाला वाह्यलीत का?"

तो हलकेच हसला. 

काहीतरी निवांत व्हाइब्स होते त्याच्यात. 

छान वाटत होतं तिला त्याच्याबाजूला बसून. 

बाहेर सकाळचा वेडझवा ट्रॅफिक होताच पण छान कोवळं ऊनही होतं. 

काचा लावलेल्या ए. सी. उबरमध्ये कोलाहल बाहेर थांबून राह्यल्यासारखा 

"मॅम बरेच लोक मला सेम प्रश्न विचारतात आणि मी हो बोलून विषय संपवून टाकतो. 

पण तुम्हाला मात्र खरं सांगावंसं वाटतंय आज. खूप कमी लोकं अशी बरोबरीनं बाजूच्या सीटवर बसतात. 

बायका तर नाहीच. तुम्ही मात्र वेगळ्या वाटलात. 

नखं माझी तशी नॉर्मल लांबीचीच आहेत."

"मग पिशवीनं का झाकलंय तो हात?"

त्यानं एक मोठ्ठा श्वास घेतला,

"ह्याच्या पुढे थोडा डेंजरस प्रदेश चालू होईल. तुम्हाला सगळं सांगावंसं तर वाटतंय. पण मी पुरुष उबर ड्रायव्हर आणि तुम्ही माझं भाडं ते ही स्त्री.  

आगाऊपणाबद्दल माझी कंप्लेंट झाली तर उबरही जाईल हातातून"

तिनंही काही क्षण ओठ चावत विचार केला. 

पण कुतूहलाचं मांजर शेवटी जिंकलंच. 

माणूस सज्जन वाटत होता काही अचकट विचकट चाळे करेल असं वाटत नव्हतं. 

शिवाय बाहेर लख्ख दिवस होता आणि तिच्या केसांच्या बनमधली अणकुचीदार पिन दणकट शिसवाची होती.

"सांगा बिंधास", ती उत्तरली, "आहे, माझा कन्सेंट."

"नक्की?"

"नक्की!"

"ठीक, आमच्या लग्नाला काल चार वर्षं झाली."

"अरे व्वा हॅपी बिलेटेड ऍनिव्हर्सरी!"

"थँक्यू थँक्यू!

तर... 

कट टू आमची पहिली रात्र:

ड्रायव्हर पुन्हा एकदा चाचरला,

"तरी मी तुम्हाला जमेल तितकं गाळीव करून सांगतोय पण माझ्या मनात मात्र ते लख्ख डिटेलवार उतरून येतंय हे तुम्ही समजून चला."

तिनं मान डोलावली. 

"रात्रीसाठी मित्रांनी कॉन्ट्री काढून बाणेरच्या ऑर्कीडमध्ये रूम बुक केलेली. 

मी तर फुल्ल एक्सायटेड. 

खरं तर तसा मी काही व्हर्जिन वगैरे नव्हतो. 

मित्रांबरोबर एकदा वाघोलीला एका जागी गेलेलो पैसे देऊन पण काय छान नाही वाटलं. 

मग एक गर्लफ्रेंड पण झालेली सांगवीची तिच्याबरोबर तर नीटच लॉजवर गेलेलो दोन तीनदा. 

पण उबर चालवणारा जावई तिच्या घरच्यांना चालणार नव्हता सो ते फाटलंच. 

नीलम मात्र मला कांदेपोहे कार्यक्रमात बघितल्याक्षणीच आवडलेली. 

तिलाही मी आवडलो होतो बहुतेक. 

आमची परिस्थिती बेताचीच असली तरी आजोबा महर्षी कर्व्यांबरोबर राहिलेले. 

त्यामुळे फॅमिली फ्री विचारांची सो देण्या घेण्याचा काही प्रश्न नव्हता. 

अशी गायीसारख्या मोठ्ठ्या काळ्याशार डोळ्यांची, गव्हल्या खिरीच्या खरपूस रंगाची, साक्षात नितंबिनी म्हणावी अशी बायको मिळाली म्हणून मी तर बेफाट खुश होतो. 

इतकी सुंदर सेक्सीच म्हणता येईल अशी मुलगी व्हर्जिन बिर्जीन असेल अशा काही वेडगळ अपेक्षा नव्हत्या माझ्या. 

(मी तरी कुठे होतो)

पण आजच्या रात्रीची वाट मात्र मी पहात होतो हे शंभर टक्के!

ते दूध नी गुलाब पाकळ्या बिकळ्या चुत्यापा माझ्या मित्रांचं नी नीलमच्या मैत्रिणीचं चाललं होतं. 

पण आम्हाला काय इंटरेस्ट नव्हता आणि तसंही ते आमच्यासाठी कमी आणि दोन्ही पार्ट्यांना एकमेकांत सेटींग करण्यासाठी ज्यास्त होतं. सो ते आम्ही धुडकावलंच. 

आम्ही मात्र मस्त जेवून रूमवर रिलॅक्स करत होतो. 

आणि केबलवर "तुंबाड" लागला. 

आता तुंबाड म्हणजे माझा तुफान फेवरेट पिक्चर. "

"द्या टाळी माझाही", ती बोलली. 

"एक नंबर पिक्चर आहे गांडफाड पण प्रचंड सुंदर

नीलमसुद्धा मोठे मोठे डोळे करून बघत राह्यली आणि घाबरून मला बिलगतसुद्धा राहयली."

साधारण हस्तरची एंट्री येते तोपर्यंत नीलमने बिलगून बिलगून माझी हालत खराब करून टाकलेली. 

एका कुठल्यातरी सीनला तिचे मॅक्सीच्या आतले मुलायम बॉम्ब माझ्या दंडावर रुतले आणि न राहवून मी तिला जवळ ओढली. 

एकाच वेळी तिच्याबद्दल प्रचंड माया, अपार वात्सल्य आणि जालीम आकर्षण वाटायला लागलेलं मला त्या क्षणी. 

तिला कुरवाळावं, तिच्या असंख्य पाप्या घ्याव्यात, तिला छातीशी घट्ट धरावं आणि तिच्या स्लिव्हलेस खाकांमधून येणार वास खोल ओढून घ्यावा असं काहीतरी. 

तिची नजर आधी स्थिर माझ्या नजरेत पण नंतर थोडी चलबिचल, किंचित भेदरल्यासारखी.  

पण माझ्यातल्या पुरुषाला ते अजूनच सेक्सी वाटलेलं. 

तिच्या घाबरट डोळ्यांची मी चुंबनं घेतली, मग कपाळाची, ऊदासारखा वास येणाऱ्या केसांची, कानांची, तिच्या अपऱ्या नाकाची आणि मग ओठांची. 

एक लां SSS ब चुंबन घेऊन आमचे ओठ विलग झाले. 

न राहवून पुन्हा मी तिच्या ओठांची च्युईंच्युक आवाज करत मायाळू चिमण चुंबनं घेऊ लागलो. 

ओठ, डोळे, नाक, नाक. कपाळ, नाकपुड्या, ओठ, ओठ, ओठ... 

तिच्या स्तनांच्या उशीत बाळासारखं डोकं खुपसून तिच्या ब्राची पट्टी, कमरेची वळकटी, मॅक्सी मधून जाणवणारी चड्डीची किनार सगळं चाचपडत राहीलो. 

नीलम विरोध करत नव्हती हे खरं. 

प्रतिसाद होता म्हटलं तर पण फार आवेगी नव्हे. 

बाईला हळूहळू मूडात आणणंसुद्धा एक मजा असते. 

आधीचीच्या शरीराची चुकार आठवण मनात चमकून गेली पण गम्मत म्हणजे त्यामुळे मला नीलम अजूनच हवी हवी वाटायला लागली. 

पझेसिव्ह पझेसिव्ह होत तिला कचाकचा चावून टाकावंसं वाटायला लागलं. पण मला तिला पहिल्याच रात्री घाबरवून सोडायचं नव्हतं. 

मी हलकेच तिचा गाउन काढायला गेलो. 

तिनंही डोळे मिटत दोन्ही हात वर केले. 

परत तो घामाचा वेडावणारा वास. 

लग्नासाठी घेतलेले कोरे करकरीत इनर्स!

मॅचींग नसलेले. 

मरून कलरची ब्रा तिला कोरा कोरा वास येत होता. 

स्तनांचे गोल लहानखुरेच होते तिचे आणि मधल्या घळीवर पातळ सोनेरी लव होती. 

खालून मात्र ती बॉटम हेवी किंवा पीअर शेप्ड म्हणतात तशी होती. 

मुलायम पांढरी पँटी घातलेली तिनं आणि त्यावर लहान लहान स्ट्रॉबेरीज होत्या लाल चुटूक. 

समोर त्रिकोणी फुगवटा आलेला आणि आतली केसांची काळी आऊटलाईन जाणवत राह्यलेली मला. 

मी हावऱ्या जनावरासारखं तोंड टाकलं त्या उष्ण त्रिकोणात पँटीवरूनच. 

एखाद्या लहान मुलानं चांदीसारखंच चॉकलेट खायला जावं तसं. 

तीही थोडी यांत्रिकपणे हुंकारत राह्यली. 

दोन (की पाच?) मिन्टं तसाच स्थिर राह्यलो तिच्या मांड्यांत डोकं टाकून. 

आणि मग डोकं वर उचलून तिच्याकडे मायेनं बघितलं. 

तिनं माझे केस चुंबले. 

आणि मी परत वर आलो. तिला घट्ट मिठी मारून तिच्या ब्राची पट्टी खोडकर ओढली. 

सट्टाक!

तिनं लटके रागावून मला चिमटा काढला.  

मी हूक्स काढले आणि तिला दूर लोटलं. 

तिनं स्त्री-सुलभ लाजेने एक क्षण छाती झाकली. 

आणि मग मात्र काहीशा गर्वानंच छाती पुढे काढत ती उद्धट उत्फुल्ल जोडी डौलात माझ्या पुढे केली. 

तिचे स्तन लहानखुरे असले तरी ऑरिओला मात्र मोठ्ठी वर्तुळं होती. 

बॉरबॉन बिस्किटांतल्या क्रीमच्या रंगाची. 

एखाद्या वारकऱ्याच्या भक्तीभावाने मी ते स्तन पकडले आणि त्यांना जवळून निरखू लागलो. 

आख्ख्या ब्रह्मांडाचं सौंदर्य त्या दोन पिंडींमध्ये सामावल्यासारखं. 

त्यांना बघावं की दाबावं की चोखावं की लुचावं? माझं काही ठरेना. 

मग मी आळीपाळीने सर्वच केलं. 

माझा लिंगोबाचा डोंगर आभाळी गेलेला. 

मी तिला हलकेच ढकलून बेडवर पाडायचा प्रयत्न केला. 

पण तो पुरेसा नव्हता. 

मग मी आणखी एकदा डबल जोर लावून तिला बेडवर पाडलं. 

गुडघ्यांवर उभं रहात माझी अंडी खस्सकन खाली ओढली. 

नीलमनी डोळे मिटून घेतले, अंमळ गच्चच. 

मी तिच्या दोन्ही बाजूंना गुडघे रोवत पुढे सरकलो तिच्या पोटापर्यंत आणि तिचा हात घेऊन ताठर शिश्न तिच्या हातात द्यायचा उत्साही प्रयत्न केला. 

तिनं चटका बसल्यासारखा हात मागे घेतला. 

तिचं आख्खं शरीर ताठरल्यासारखं झालं, ओठ थरथरत होते. 

पण ते एक्साइटमेंटनी अशी मी सोयीस्कर समजूत करून घेतली. 

तापल्या आवाजात बोललो, "डोळे उघड ना बघ ना माझा **."

तिनं घाबरत एक क्षण डोळे उघडले माझं टणटणीत झालेलं शिश्न बघितलं आणि भडभडून उल्टी केली. 

मग आख्ख्या अंगाला गचके देत ती मुसमुसत राह्यली. 

मी क्षणभर सुन्न मग गोंधळलेला, हॉर्नी तर होतोच, थोडा रागसुद्धा आलेला. पण हळूहळू ते सगळं निवत गेलं. 

काही मिन्टांनी मी कपडे चढवले. 

नीलमला आत नेऊन साफ केलं. 

उल्टीची चादर बाथरूममध्ये टाकून दिली आणि तिला थोपटत आम्ही दोघंही झोपून गेलो त्या रात्री. 

दुसऱ्या सकाळी दिवशी अर्थातच सगळ्यांनी गमीदार भुवया उडवणं, "झाली का "झोप" नीट", असं विचारणं, माझ्या पाठीत धपाटा मरून डोळा मारणं वगैरे क्लिशेड प्रकार केलेच. 

पण मी आणि नीलमनी सगळ्यांना गोड हसून साजरं केलं. 

पण पुढच्या काही आठवड्या-महिन्यांत मला एवढं मात्र कळलं की नीलमला पुरुषाचं लिंग ह्या गोष्टीचा प्रचंड फोबिया आहे. 

तो का आणि कसा हे कळून घ्यायची घाई करून काही उपयोग नव्हता. 

गोष्टी आणखी बिघडल्या असत्या. 

डॉक्टरांनीही तेच सुचवलं. 

थोडा ताण आलेला आमच्या नात्यात पण अगदी लग्न बिग्न तोडण्याएवढा नाही. 

नीलमला अपराधी वाटायचं. 

मीही थोडा आधी चिरडीला आलेलो थोडा पण नंतर सवय झाल्यासारखी. 

तिला घट्ट मिठी मारून तिची चुंबनं घेत हातानी रिलीज व्हायची सवय पडून गेल्यासारखी झाली मला. 

आणि त्याला नीलमचीही हरकत नव्हती. पण मला मात्र अगदीच लाचार वाटायचं नंतर. 

शिवाय तिचं ती कसं काय भागवत होती का तिला मुळात सेक्सविषयीच घृणा होती हा प्रश्न होताच. 

आमच्या नात्यातल्या ताण सुध्दा थोडा हलका झाला पण पूर्ण गेला नाहीच. 

वेळ सगळीच धारदार टोकं बोथट करतो हळूहळू. 

पण काहीतरी राहून गेलंच होतं. 

बाकी तशी माझी ती उत्तम काळजी घ्यायची मीही तिची हौस मौज पुरवायचो. 

एक मात्र आम्ही केलं वानवडीच्या एका शांत गल्लीत छोटा ब्लॉक घेतला आणि फॅमिलीपासून गोडी गुलाबीनं वेगळे राह्यला लागलो. 

आमचं काय चाललंय किंवा काय नाही चाललंय ते आमच्या दोघांपाशीच असू द्यावं. 

माझं उबरनी तसं बरं चाललं होतं. 

हे आपण आपले राजे होऊन ड्राइव्ह करायचं काम आवडतं मला. 

कधी सकाळी आरामात निघावं,

किंवा कधी संध्याकाळी पाच वाजताच होम लोकेशन टाकून घरी येऊन मस्त नीलमनी केलेला आल्याचा स्ट्रॉन्ग चहा पीत बसावं असं काहीतरी. 

त्या दिवशी असंच झालं. 

टळटळीत दुपारी मला बाणेरवरून हडपसरचं भाडं मिळालं. 

त्यांना मगरपट्ट्याला ड्रॉप केलं आणि मला जाम झोप यायला लागली. 

मग मी सरळ ऑफलाईन झालो आणि पंधरा मिन्टांत गाडी वानवडीला घराखाली लावली. 

आमची गुलमोहर रिट्रीट सोसायटी फार छान आहे. 

शांत रस्त्यावर चार पाच रो हाउसेस आणि एक प्रत्येक मजल्यावर एकेक फ्लॅटचं चार मजली अपार्टमेंट. 

एवढ्या छान सोसायटीत आम्हाला भाडं परवडलं पण नसतं खरं तर.  

पण पहिल्या मजल्यावरच्या अपार्टमेंटमध्ये एका मुस्लिम आंटीने तिच्या २ बी. एच. के. लाच दोन सेपरेट दरवाजे काढून एक रूम किचन आम्हाला दिलेला. 

नीलमला दुपारी झोपायची सवय होती सो मी माझ्या चावीनेच आत गेलो. 

बाहेर आमचा हॉल कम बेडरूम आणि आतमध्ये दुसऱ्या खोलीत किचन. 

हॉलमध्येच बेडवर नीलम लवंडली होती आणि तिच्या मांड्यांत दाबून धरलेली उशी होती. 

ती डोळे मिटून हलके हलके कण्हत होती. 

का आणि कुठून कोण जाणे माझ्या डोक्यात सूक्ष्म लालसर संताप चढत गेला. 

ती उशी जणू माझा ककॊल्ड करतेय असं काहीतरी वाटलेलं. 

मला राग येणं कदाचित बहुतेक बरोबर नाही हे मला कुठेतरी आत कळत होतं. 

आणि त्या राग येण्याचाही राग येत होता.  

फ्रस्ट्रेशन म्हणजे हा बाहेरचा राग आतल्या रागात मिसळून दोन्ही राग वाढत चाललेले आणि मी काही न सुचून तसाच गप्प. 

तेवढ्यात नीलम कण्हणं थांबवून लहान मुलासारखं भोकाड पसरून रडायला लागली. 

"पाठ खूप दुखतेय", ती कळवळली. 

तिला पाठीचं क्रॉनिक दुखणं होतंच. 

माझा राग विरून काळजी होत चाललेला. 

"डॉक्टरकडे जायचंय?"

"ती कण्हतच राह्यली."

मी काय करावं ते न सुचून तिला ढकलून कुशी केलं आणि तिची पाठ दाबू लागलो. 

"अयाई गं बरं वाटतंय", ती मनापासून बोलली. 

मी पहिल्या रात्रीनंतर आजच तिला टच करत होतो. जवळ जवळ वर्षाने. 

मला थोडं छान वाटत होतं आणि तिच्या वेदनेत आपण एंजॉय करतोय म्हणून थोडं अपराधीही. 

योग्य दुखरा पॉईंट दाबल्यानंतर ती हलकेच कण्हत होती त्यानी मला अजूनच गरम व्हायला होत होतं. 

तिच्या शरीराचे नवीन नवीन भाग मला अजून अजून दाबावेसे वाटू लागले. 

"पाय दाबू?", मी हलकेच विचारलं. 

तिनं "हुं" केलं आणि मी तिला कुशीची उताणी केली. 

तिच्या पोटऱ्या एखाद्या ऍथलीट सारख्या भरलेल्या होत्या. 

ती तसंही शाळेत खो खो चांगला खेळायची तिनंच सांगितलेलं मला उगीचच आठवलं. 

हलकीशी लव होती तिच्या पोटऱ्यांवर. 

मी पोटऱ्या, गुडघे. तळवे आळीपाळीने घट्टमुट्टं दाबत राह्यलो. 

ती समाधानानं पुटपुटली देव तुझ्या सर्व इच्छा पूर्ण करो. 

त्या क्षणी माझी खरं तर एकच इच्छा होती पण ते शक्य वाटत नव्हतं. 

तिचा गाउन मांड्यांमधल्या त्रिकोणात थोडा आत घुसला होता. तो मनोहारी त्रिभुज प्रदेश मला वेडा करत होता. 

माझा हात माझ्याही नकळत गुडघे दाबता दाबता वर गेला आणि गाऊनच्या बाहेरून मी तो त्रिकोण हलकेच दाबला. 

ती किंचित उडाल्यासारखी वाटली, किंवा कदाचित भास असेल. मी घाबरून पुन्हा इमानदारीत तिचे गुडघे आणि मांड्या दाबत राह्यलो. 

तिला झोप लागल्यासारखी वाटत होती. मी अलगद तिच्या कपाळाचं मायेनं चुंबन घेतलं. 

तिनं मला जवळ ओढून ओठांवर ओठ टेकवले. 

मी आनंदाने थरारत हलकेच तिच्या बाजूला झोपलो आणि तिला घट्ट जवळ घेऊन तिची मटामटा चुंबनं घेत सुटलो. 

काही क्षणात मलाही नकळत माझा हात तिच्या पँटीत गेला. 

मग मात्र मी थोडा घाबरलो. 

नीलम थोडी जरी अन-कम्फर्टेबल वाटली तरी हात लगेच काढायची मी तयारी ठेवली होती. 

पण तिनं विरोध दर्शवला नाही. 

मी हात हलकेच दाबला आणिती पुन्हा उडाली. 

आपण इकडे हलकीशी टिचकी द्यावी आणि तिकडे लांब आभाळात उडालेला पतंग सर्र्कन वळावा तसं होत होतं हे. 

एवढ्या लांबच्या पतंगाचा कंट्रोल आपल्या हातात आहे ह्याचा नाही म्हटलं तरी अभिमान वाटतोच. 

तसंच काहीसं मला वाटायला लागेलेलं. 

मी पुन्हा एकदा दाबलं पण ह्या वेळेस मात्र ती विशेष उडाली नाही. 

आता मात्र मीच वेडावल्यासारखा झालेलो. 

नीलमला टणकन् उडवायचं एकदा फक्त एकदा ह्या इच्छेनं मला वेढून कवटाळून आवळून टाकलं आणि मी बोट अलगद आणखी थोडं आत टाकलं.  

आताही ती उडाली नाहीच पण तिचं आख्ख शरीर आता झणझणंत होतं. 

मला एकदम माझ्या बारावीची आठवण झाली माझ्या एका मित्रानं कुठून तरी फॉरेनचा एक बँड शोधला. 

ए. सी. डी. सी. की कायतरी नावाचा. 

त्यांचं एक गाणं * तो आम्हाला जबरदस्ती पकडून कानात हेडफोन्स खुपसून नेहमी ऐकवायचा. 

गाणं काय मला फारसं कळलं नाही पण बहुतेक आवडलेलं. 

खास करून त्यात पहिले चालू होणारा इंट्रोचा गिटारचा तुकडा. 

सूक्ष्म थरथरणारी गिटार आणि मध्येच उसळणारा क्राऊडचा आवाज. 

तसंच होत होतं आता. 

नीलम झणझणत होती आणि मध्येच उसळत होती. 

मी जणू माझ्या बोटानी गिटार वाजवत होतो. 

मध्येच मी हात बाजूला घेऊन तिचे गोल गुबगुबीत वळसे मनसोक्तपणे दाबले. पण माझ्या बोटांचा तेवढाही विरह तिला सहन होईना. 

तिनं माझा हात परत खसकन ओढून घेतला.  

मीही आता अजिबात न घाबरता नि:शंक मनाने बोट आत जाऊ दिलं. 

एकाच्या मदतीला आणखी बोटं आली.  

एक बोट आत एक बाहेरून गोंजारतंय आणि बाकीची तीन बोटं आजूबाजूला रँडम धमाल करतायत असं सगळं कायकाय चालू झालं. 

तिचा आतला ओलावा, तो आदिम गुबगुबीत लुसलुशीत स्पर्श आणि तो चुटचुट येणारा आवाज मलाही सुख देत होता. 

पण खरं सांगू का सगळ्यात लोभस होतं ते तिला बघणं!

तिच्या वत्सल शरीराला बिलगावंसं वाटूनही तिला थोडं अंतरावरून बघण्यासाठी मी बाजूला होऊन बोटं चालवत होतो. 

तिचा अंबाडा सैल झालेला, कपाळ आणि वरच्या ओठावर घाम जमा झालेला. 

डोळे मिटलेले. मध्येच ते उघडून असह्य आनंदीपणे मला बघायची आणि परत दुसऱ्या कुठल्यातरी जगात सुख लुटायला निघून जायची. 

त्या तिच्या वेगळ्याच एकाकी पण आनंदाने थबथबलेल्या जगात मला प्रवेश होता तरी का? कोण जाणे. 

कदाचित मी फक्त एक वाहन होतो, किंवा एखादं टूल पण त्याचं मला फारसं काही वैषम्य वाटलं नाही.

कारण गंमत म्हणजे आपण एखाद्याला इतका आनंद देऊ शकतो हे बघूनच माझ्या शरीरात माझ्या पर्सनल आनंदाची कारंजी उडायला लागली होती. 

आम्ही दोघे एकत्र पण आपापला आनंद लुटत होतो असं म्हणूयात हवं तर. 

बरीच मिनटं (की तास?) असंच चालू राह्यलं. 

खरं तर विचित्र अँगलमुळे माझा हात दुखायलाही लागला होता. 

पण तिच्या सौख्यरथाला अडवायची माझी हिम्मत आणि इच्छा दोन्ही नव्हतं. 

बोटांची विविध आणि रँडम परम्युटेशन्स कॉम्बिनेशन्स वापरून मी तिला फुलवत चेतवत होतो. 

शेकोटीतल्या निखाऱ्यांसारखी ती मध्येच मंद होत होती आणि मध्येच पुन्हा उफाळत होती. 

एका क्षणी ती उफाळलेलीच राह्यली. 

तिनं माझ्या खांद्यावर एक जोरकस चापट फटकाच खरं तर मारला आणि नखं आत रुतवली. 

देवाशप्पथ सांगतो. 

तिच्या देहातून एक्झॅक्टली एखाद्या फुलबाजीसारख्या प्रकाशाच्या झिरमिळ्या उडत राह्यल्या काही सेकंद. 

मग तो मंद सुंदर स्नेहाळ प्रकाश मंद मंद होत गेला. 

तिनं पुन्हा एक चापट मारली ह्यावेळी अजिबातच जोर नसलेली आणि ती निवत निवत निवत गेली. 

नंतर थोड्याच सेकंदांत माझं मीही स्वतःचं स्वतः उरकलंच आणि निर्व्याज बाळासारखे आम्ही दोघेही शांतपणे झोपून गेलो. 

नंतर संध्याकाळी आम्ही निवांत गप्पा मारत घेतलेला चहा, 

रात्री जेवणाला नीलमने केलेलं आंबट तिखट मांदेलीचं कालवण भात, 

झोपायच्या आधी ऐकलेलं "तू किसी रेलसी चलती है" गाणं 

आणि नंतर माझ्या पोटावर हात टाकून झोपलेली नीलम. 

हे सगळं सगळं आजही मला लख्ख आठवतंय. 

माझ्या आयुष्यातली ती सर्वात आनंदाची दुपार नक्कीच म्हणता येईल. 

आमच्या संबंधांतला एक अडकेलला बोळा निघाल्यासारखा झालेला. 

त्या दिवशीची तिची ती तृप्त जडावलेली काया, डोळे, ओठ... 

पुन्हा तिला तसं झिरमिळताना, फुलबाजीसारखं निवत जाताना बघायला मिळावं म्हणून मी माझं आख्खं आयुष्य ओवाळून टाकायला तयार होतो. 

आणि सुदैवाने तसे प्रसंग पुन्हा पुन्हा येत गेले. 

पण किल्ला मात्र माझी बोटंच लढवत होती. 

तेही ठीकच. 

सेक्सच्या ह्या निबिड जंगलात कोणाला कुठे भय वाटेल आणि कुठे निवांत वाटेल ह्याचा काही आडाखा थोडीच आहे?

आणि शेवटी लग्न, मैत्री, प्रेम म्हणजे तरी काय?

आपल्या पार्टनरला खुष होताना बघून होणाऱ्या आनंदाची प्रत वेगळीच असते. 

त्याच आनंदाची मला सवय झाली असं म्हणूया हवं तर. 

तसंही पुरुषांचं समाधानी होणं कम्पॅरिटीव्हली सोपं असतं. 

आनंद सागरात आम्ही दोघांनी नाही मारल्या एकदम उड्या  

आधी हलकेच तिला लोटून देऊन मारली मग मी उडी थोड्या वेळानी तर काय बिघडलं?

नात्याच्या आतली गणितं नात्यातल्या दोघांना ठीक वाटली की झालं, 

त्याचा काही प्रोटोकॉल नसावा, नसलेलाच बरा."      

त्या ड्रायव्हर सफाईदार टर्न घेतला आणि सिग्नलला गाडी थांबवली. 

आता पुढे २०० मीटरवर अजून एका वळणानंतर ऑफीस. 

"ही एवढी मोठ्ठी गोष्ट ऐकली पण हाताच्या पिशवीचं काय?"

तिला थोडं चिरडीला आल्यासारखं झालं. 

तितक्यात तिला कोपऱ्यावरच्या नेहमीचा वेडा दिसला. 

सगळाच विवस्त्र असला तरी कमरेखालचा त्रिकोण मात्र एका पुठ्ठयानं झाकला होता त्यानं. 

तिच्या गाडीवर टकटक झाली. एक किरटं पण प्रगूसारख्या तेजस्वी डोळ्यांचं पोरगं टकटक करत पैसे मागत राह्यलं. 

तेवढयात सिग्नल सुटला आणि ते पोरगं गाड्या चुकवत पलीकडे पळालं. 

पळताना त्याची चड्डी कुल्ल्यांवरून खालीच घसरायची पण त्यानं चपळाईनं ऐन क्षणी वर खेचून घेतली. 

समोरून चालत आलेल्या मुलीचा मोबाईल चुकून खाली पडला. 

तो उचलताना त्या मुलीनं लो कट टॉप मधली छाती अनाहूतपणे रिफ्लेक्स ऍक्शननी झाकली. 

आणि हिला काहीतरी लख्ख कळल्यासारखं झालं. 

तिनं ड्रायव्हरच्या खांद्याला हलकेच स्पर्श केला आणि हलकंसं हसून ती बाहेरच्या लख्ख उन्हात ऑफीस गेटकडे चालू लागली. 

---------------------------------------------- समाप्त ----------------------------------------------        

* टीप

ह्या कथेत उल्लेखलेलं गाणं  ए. सी. डी. सी. ह्या रॉकबँडचं थंडरस्ट्रक हे गाणं आहे.   

गाण्याची लिंक:
https://youtu.be/v2AC41dglnM?si=n6pO_HtEhh-2Lide