व्हॅकी लेखक

दहा एक वर्षांपूर्वी नवलमध्ये एक कथा वाचलेली, "जीभ" नावाची.
त्यात नायकाला एक विचित्र कंडीशन असते, दारू प्यायला की त्याची जीभच बाहेर येते...
कालीमातेसारखी!
आणि तो मग कालिकेसारखाच "व्हिजिलांटे" होऊन दुष्टांना शिक्षा द्यायला लागतो वगैरे.
भारी आवडली होती ती कथा, पण लेखकाच्या नावाबद्दल फारसं बॉदर नव्हतं केलं.

मग आणखी काही वर्षांनी (बहुतेक हंस) "लेखक महोदय" (की महाशय?) नावाची कथा वाचली:
माझ्या आवडत्या पुण्यात चिल्ड-आऊट आयुष्य जगणाऱ्या,
मजबूत गोड खाणाऱ्या,
फारसं काम न करणाऱ्या,
अधून मधून वीड मारणाऱ्या,
नैतिकतेमध्ये जास्त न गुंतता समोरून आलेल्या मोहांचा पुरेपूर आनंद घेणाऱ्या पण कन्फ्युज्ड लेखकाची गोष्ट!

कथेवरचं चित्र मला लख्ख आठवतंय,
टिपिकल चंद्रमोहन कुलकर्णीं स्टाईलचं, बारीक सूक्ष्म डोकं आणि अज्रस्त्र धड असलेल्या माणसाचं सरिअल चित्र ...

ख - प - च च्या मोहांना अनअपोलोजेटिकली सामोरं जाणाऱ्या नायकाच्या आयुष्याबद्दल अनावर आकर्षण दाटून आलेलं!

आणि शैली खूप आवडलेली!
लेखक भारतभर-जगभर खूप फिरलाय, तो अजिबातच जजमेंटल नाहीये...
आपल्या क्षेत्रात प्रचंड हुशार असावा असं काय काय जाणवलं... 
ह्या वेळी आवर्जून लेखकाचं नाव बघितलं,
अनिरुद्ध बनहट्टी!

अरुण हेबळेकर, बशीर मुजावर, मिलिंद बोकील, वनश्री सावंत ('रोआल्ड डाल'ची रूपांतरं) ह्यांच्या कथांची
ठरलेल्या दिवाळी अंकांत वर्षभर वाट बघायचो...
त्यात बनहट्टींचंही नाव ऍड झालं.

त्यांच्या काही कथा तूफान आवडलेल्या,
काही थोड्या कमी!

पण शैली मात्र नेहेमी आवडायची!

जगभरची कल्चर्स, खाद्यसवयी, ड्रग्ज, सेक्सबिक्स चा बिन्धास्त उल्लेख,
आणि ह्या सगळ्यांना टॅंजंट जाणारी, वरवर असंबद्ध सायकेडेलिक वाटणारी तरीही खुबीनं बांधणारी त्यांची अशी एक खास शैली होती.

मग फेसबुकवर त्यांना शोधून ऍड केलं. 
तेव्हा प्रोफाईलवर त्यांचा, मध्ये साक्षात निऑन ब्लू रंगाचा मोहॉक केलेला आणि साईडनी डोकं तासलेला फोटो होता :)
तेव्हाच हा माणूस आवडलेला!

नंतर 'हंस'च्या ग्रुपवर त्यांचा नंबरच मिळाला आणि आम्ही बोलू लागलो.
बांधलेले सगळे अंदाज बिंगो होते.
जगभर फिरलेला, आपल्या इंजिनीअरींगच्या क्षेत्रात प्रचंड कमांड असलेला दिलखुलास माणूस होता तो.
कथा आवडली की सगळयांना सांगत, आवर्जून फोन-मेसेज करत.
एकदा भेटून आम्ही खूप बोलणार होतो... ते राह्यलंच.

आज अवचित जाणवलं की,
मी जेव्हा सेक्सबद्दल भरभरून मनसोक्त लिहितो (आणि भारी बरं वाटतं असं लिहायला )
तेव्हा बनहट्टींच्या खास करून पूर्वीच्या कथांवरून घेतलेलं इन्स्पिरेशन आणि हिंमत आहे ही.
ज्ञानदेवे रचिला पाया वगैरे...

त्याबद्दल थँक्यूच बनहट्टी सर.
पुढच्या दिवाळीला मिस् करेन मी तुम्हाला!  

-नील आर्ते