प्रिय अल्बर्ट काका यांस,

प्रिय अल्बर्ट काका यांस,
स. न. वि. वि. आणि मन:पूर्वक अभिनंदन.
स्वर्गात (आता हे मानण्या न मानण्यावर म्हणा) किंवा जिकडे असाल तिकडे मज्जाय बुवा आज एका माणसाची :)
'टोल्ड या' म्हणत कॉलर टाईट करूनच टाका…
क्षीण का होईना पण आवाज आलाय 'कृष्णा'-बेबी आणि 'विवर'-स्टडच्या धडकेचा…

कोणीतरी चिरगूट सडा-सिंग बोललाच,
"इतका बारीक आवाज आला तो ही इतक्या वर्षांनी त्याचं काय एवढं?"
त्याला काय सांगायचं यार?
कशी यशाची-प्रेमाची इटकू-बिटकू-इवलाली झुळूक काफी असते धडपड्या जीवाला ते?

आता त्या दिवशीचंच बघाना, मोठ्ठ्या ग्रुपमध्ये सगळे डिनरला बसलेलो आणि ती बाजूलाच.
म्हणजे आपलं बोलणंबिलणं काय नाय हां तिच्याशी जास्त… ती म्हणजे फ्रेंडच्या फ्रेंडची फ्रेंड…
कुठे चिपका उगीच… 
पण ते भोकर डोळे बघितले की छातीचा कापूस होतोच.
ते सोडा… 
तर पनीर हंडी मागवलेली आणि आम्ही अकराजणं…
दहा जणांत अर्धं अर्धं पनीर वाटलेलं… तिला शेवटचा तुकडा आणि आपल्याला इल्ला.    
पनीर म्हणजे आपला वीक-पॉइन्ट पण ग्रुपमध्ये चालतं यार… आपण कूल…
एकदिवशी पनीर नाय खाल्लं तर काय मरत नाय…   
माझी आपली समोर बसलेल्या विक्कीशी भंकस चालू…
त्याला टाळ्या देउन झाल्या…
आणि सहज प्लेटमध्ये बघितलं तर पनीर प्रगट…
तिच्या प्लेटमधलं पनीर गायब…
मॅडम बघतायत तिसरीकडेच…
देवा… दिल गार्डन गार्डन झालं आपलं!    
त्या पनीरची अंगठी करून  बोटात घातली असती राव मी…

शेवटी पनीर काय किंवा क्षीण आवाज काय… समझने वाले को इशारा काफी है… क्या चाचू?
आणि विंदा सरांनी म्हणून ठेवलंयचना, "तितके यश तुला रग्गड" वगैरे…
सो कॉन्ग्रॅट्स पुन्हा एकदा आणि हॅप्पी व्हॅलन्टाइन्स डे. 
आणि हो… ढासू हेअर-कट हां :)

-नील आर्ते