प्रोफॅनिटी

'मी काही शिव्या वगैरे काढणार नाहीये कथेतून',
ए. के. ठाम होती आणि ती अशी ठाम वगैरे असली की तिचा जबडा हटकून घट्ट आवळायचा!

'अगं पण थोडी टोन डाऊन कर ना कथा, केवढे ते एम-सी, बी-सी वर्ड्स? आणि सेक्स पण एवढा अंगावर येणारा दाखवलायस… वाचताना ठीक आहे एक वेळ पण इतक्या लोकांसमोर तू कथा वाचशील तेव्हा ऑकवर्ड होईल गं',
वैदेही तिच्या नेहमीच्या शांत-सॉर्टेड-ऋजू आवाजात.

'नाही ना पण वैदू… माझ्या कथेचा हिरो रस्त्यावरचा फाटका टप्पोरी आहे तो असा शिव्या देतच बोलणार आणि या कथेचा जर्मच सेक्स आहे तेव्हा ती वर्णनं  राहणारच.'

'पण स्त्री लेखिकेच्या कथेत एव्हढ्या शिव्या'… वैदेही चाचरत बोलली आणि ए. के. ची मेजर तार सटकली,
'अच्छा म्हणजे तुला शिव्यांबद्दल प्रॉब्लेम नाहीये तर मुलींनी शिव्या देण्याबद्दल प्रॉब्लेम आहे, यु ऑल आर ब्लडी हिप्पोक्रॅट्स!
मुलांनी सिगरेट ओढली चालते पण मुलीनी लाईट केली तर टवकारून टवकारून बघतात साले… भाडखाव!'

'अगं राणी पण कॅन्सर दोघांनाही होतोच ना?
तसंच शिव्यांचसुद्धा… मोठे-मोठे प्रकाशक लेखक येणार आहेत आपल्या हौशी लेखक मेळाव्याला… त्यांना हकनाक गांगरवून टाकण्यात काय अर्थ आहे?

गेले तीन महिने आपण सगळे हा मेळावा प्लान करतोय… थोडं तरी ऐक ना माझं.'

'नाही वैदू ही माझी क्रिएटीव्ह फ्रीडम आहे आणि त्याच्याशी तडजोड नाही म्हणजे नाही… मग भले कोणी माझी कथा ऐकली-वाचली नाही तरी चालेल '… जबडा घट्टच!

'तुझं नाव "आग्रही कारेकर" नसून "दुराग्रही कारेकर" पाहिजे होतं', वैदेही वैतागून बोलली… 'डी. के. नॉट ए. के.'

'नुस्तं डी. के. नाय "बॉस-डी. के." … हा हा हा!'

'प्लीज ऐक ना माझं… मला पळावं लागेल आता. आज लॅबमध्ये माझ्या नवीन प्रॉडक्टचा डेमो आहे'

'ओ के बेस्ट लक! डेमो चांगला झाला की मला ट्रीट द्यायचीस तू "मार्झोरीन"मध्ये'

'स्वीट-हार्ट "मार्झोरीन" काय तू कथेतल्या शिव्या काढल्यास तर तुला मी "मॅरीयट"मध्ये ट्रीट देईन गं राणी … फ़ाइव्ह स्टार सेव्हन कोर्स मील!', वैदेहीनी शेवटचा क्षीण प्रयत्न केला.

'वो तो नाही होगा डॉल!'

वैदेहीनी कपाळावर हात मारत हताशपणे स्कूटीला किक मारली!
-------------------------------------------------------------------------------------------------

एका आठवड्याने: लेखक मेळाव्याचा दिवस. 



ए. के. नी झोळीतला चष्मा काढून लावला आणि ती स्टेजवर चढली… छातीत धडधड… घश्याला सूक्ष्म कोरड!
खाली शंभर-एक लोक… मित्र, मैत्रिणी, इतर लेखक, प्रकाशक वगैरे… काही ओळखीचे काही अनोळखी… ही सगळी वैदूची धडपड!

तिनं सैल कुर्त्याच्या खिशातून कथेचा प्रिंट-आउट काढला.
सकाळपासून ती लक्ष ठेवून होती… तिनं मुद्दाम प्रिंट-आउट झोळीत न ठेवता खिशातच ठेवला  होता.
च्यायला नायतर वैदू हळूचकन कथेचा प्रिंट-आउट रिप्लेस करायची!
वैदेही दुसर्या रांगेत बसली होती शांत हसत…
तिला वैदूवर संशय घेतल्याबद्दल थोडंसं वाईट वाटलं…
पण वैदूनं सकाळपासून कथा टोन डाऊन करण्याचा विषयही काढला नव्हता! 'मे बी शी गेव्ह अप अ‍ॅटलास्ट!'
ऐकायला हवं होतं का तिचं कदाचित? शिव्या कमी करून पण कथेचा पंच ठेवता आला असता का?
पण जाऊ दे नाऊ इट्स टू लेट…

तिनं एक मोठ्ठा श्वास घेतला आणि कथा चालू केली:
तिचाच आवाज तिला माईक वर परका वाटत होता आणि चष्मा थोडा जड…
कथा उलगडत होती तिच्या आवाजात.
मध्येच अक्षरं धूसर होत होती आणि परत ठळक…
"मादर#%" धूसर आणि "हलकटा" ठळक… "भेन#%" धूसर आणि "हराम्या" ठळक!
ए. के. जणू ट्रान्समध्ये गेली होती… स्टेजवर खरबरीत आवाजात कथा वाचणाऱ्या आपण आणि हे समोरचे सगळे श्रोते… जगाच्या अंतापर्यंत असंच चालू रहावं… संपूच नये कथा…

अक्षरं धूसर होत होती आणि परत ठळक… अजून ठळक-बोल्ड आणि मोठा फॉन्ट : "समाप्त"
ए. के. नी कथा संपवली आणि समोर बघितलं!
दोन क्षण सुम्म शांत होतं आणि मग टाळ्या कडकडल्या नॉन स्टॉप!

ए. के. नी खुशीत चष्मा काढला आणि चष्म्याच्या काचेवर आतल्या बाजूला अचानक मेसेज आला:
"-------------इन्टेलिजन्ट सेन्सॉर चष्मा - प्रॉडक्ट ऑफ वैदेही ऑप्टिकल लॅब्स-------------"


************************** समाप्त *****************************

-नील आर्ते