हा लेख व्यक्तिश: मला खूप खूप आवडला. ( मूळ लेख इथे वाचता येईल)
दिवाळी मलाही अजूनही असंच आणि इतकंच वेडं करते त्यामुळे प्रचंड रिलेट झालो.
गणपतीपासूनच मला तिचे वेध लागतात... नवरात्र म्हणजे खरं तर मेजर रॉकस्टारची कन्सर्ट ओपन करणाऱ्या अपकमिंग बँडसारखी असते.
आणि दसऱ्यापासून तिचा रंगगंध भिनायला लागतो...
कोजागिरीशीसुध्दा माझ्या आयुष्यातले काही खूप सुंदर पिठूर क्षण जोडलेले आहेत.
धनत्रयोदशीच्या रात्री मी एकटाच भुतासारखा फिरत असतो कॉलनीतल्या रस्त्यांवरून... कंदील बघत... उद्याच्या पहाटेच्या त्या आनंदी अपेक्षेचे घोट रिचवत.
आणि मग एकदाची ती पहाट होते... अंत पाहून शेवटी धाडकन स्टेजवर अवतरणाऱ्या रॉकस्टारसारखी.
ते तेल उटणं... ओवाळणाऱ्या भावंडांविषयी भारदे जे म्हणालेयत मला ते तसंच आणि तितकंच म्हणायचं.
ती पहाट तशीच रहावी तिची सकाळ होऊच नये असं वाटत राहतं.
पण सकाळ होतेच...
नंतरही सगळी धमाल असते..
पण...
पर्सनली माझ्या मनात तरी... इट्स ऑल डाउनहील फ्रॉम हिअर ऑन.
आयुष्य म्हणजे या दिवाळीपासून पुढची दिवाळी येईपर्यंत केलेला टाईमपास असं सेफली म्हणता यावं माझ्या बाबतीत... बहुतेक :)
खरं जगायचं ते दिवाळीतच.
सध्यातरी इतकंच... कारण भुतासारखं फिरायची वेळ झाली :)
-नील आर्ते
No comments:
Post a Comment